top image
 
 
Rubrikator
0-9  A  B  C  Ç  D  
E  Ə  F  G  Ğ  H  
X  I  İ  J  K  Q  
L  M  N  O  Ö  P  
R  S  Ş  T  U  Ü  
V  Y  Z
0-9  A  B  C  Ç  D  E  Ə  F  G  Ğ  H  X  I  İ  J  K  Q  L  M  N  O  Ö  P  R  S  Ş  T
U  Ü  V  Y  Z
Səhifələr: << < 4 5 6 7 8 9 10 > >>

İndra şahlığını tərk edib, sürgündə özünün böyük günahlarını yuduğu vaxtlar hər üç dünyada işlər bir-birinə qarışıbmış. Çayların suyu çəkilmiş, göllər qurumuşdu, göydən bir damcı da yağış düşmürdü, meşələr məhv olub gedirdi. Şahsız və başsız qalmış tanrıların, müdriklərin qəlbini qorxu və çaşqınlıq bürümüşdü, amma onların heç biri səma taxtında İndranın yerini tutmağa ürək eləmirdi.

O vaxtlar yer üzündə Ayusun oğlu, Pururavasın nəvəsi, ay nəslinin nümayəndəsi şah Nahuşa hökmdarlıq edirdi. O, şücaəti, xeyirxahlığı və gözəlliyi ilə böyük şöhrət qazanmışdı. Buna görə də səma sakinləri ulu Brahmanın razılığı ilə qərara aldılar ki, onu İndranın yerinə taxta çıxartsınlar. Tanrılar və müqəddəs zahidlər onun yanına gəlib dedilər:


Hindistanın cənub tərəfində yerləşən Maxilaropiya şəhərində Saqaradatta adlı bir xalçaçı yaşayırdı. O, çox gözəl xalçalar toxuya bilirdi. Ancaq əli çox asta idi, – ildə bir xalça toxuyub qurtara bilirdi, ona görə də az pul qazanırdı. Bir dəfə, Saqaradatta ən gözəl xalçanı toxuyub qurtaranda onun dəzgahı sındı.

O, çox kasıb idi, ona görə də oturub çox ah-uf eləmədi və bəxtindən şikayətlənmədi, baltanı götürüb təzə dəzgah üçün bərk ağac axtarmağa getdi.

O, çox ağaclara baxdı, axırda dənizin lap qırağında bitən uca samşit ağacını gördü.


Kadru ilə Vinata bacıydılar. Ataları məxluqatın hökmdarı Dakşaydı. Dakşa onları digər on bir bacılarıyla birlikdə Mariçinin oğlu Kaşyapaya ərə verdi. Kaşyapa arvadlarından razıydı, Kadru ilə Vinataya təklif elədi ki, özlərinə ürəkləri istəyən nəsli seçsinlər. Kadru min oğul istədi, Vinata isə mərdliklərinə və qoçaqlıqlarına görə bacısının min oğlunun öhdəsindən gəlməyə qadir iki oğul istədi.


Bir kişi hər gün bazara gedib beş dənə çörək alarmış. Bir dəfə kişi dostlarından birinə rast gəlir. Dostu ondan soruşur:

– De görək ki, sən nə üçün beş dənə çörək alırsan?

Kişi ona belə cavab verir:


Şah Kalmaşapada Qanqı göydən yerə endirən Bhaqirthinin nəticəsiydi. İgid adamıydı, onunla heç kim bəhsə girə bilmirdi. Bir gün padşah ova çıxdı. Kolluqdakı ensiz cığırda müdrik Vasişthanın böyük oğlu Şakti ilə qarşılaşdı. Şah zahidə əmr elədi ki, yoldan çəkilsin. Amma müdrik zahid cığırdan çəkilmədi, zahidin bu tərsliyi Kalmaşapadanın vüqarına toxundu, o, qəzəblənib brahmana bir şallaq çəkdi.

Şakti ağılsız şaha lənət yağdırdı: “Sən mömin zahidlə rakşas kimi rəftar elədin! Buna görə də qoy bu gündən sənin nəsibin onun kimi insan əti yemək olsun! Bu gündən sən adamyeyənsən, ey şahların ən mənfuru!”


Biri var idi, biri yox idi, keçmiş zamanlarda iki uzaq qohum var idi. Bunların biri yoxsul idi, özü də meşədə, balaca bir daxmada olurdu. O biri dövlətli idi, şəhərdə, qəşəng, böyük bir evdə yaşayırdı.

Günlərin bir günü yoxsul, meşə ilə gedirdi, birdən ağacın altında parıldayan, qızıl bir lələk gördü. Başını qaldırıb yuxarı baxdı, gördü ki, ağacda quyruğu qızıl bir xoruz oturub. Yoxsul qızıl lələyi götürüb birbaş şəhərə, dövlətli qohumunun yanına gətirdi. Dövlətli qızıl lələyə baxıb dedi:


Mən sizə beş mehriban dostun nağılını danışım.

Keçmiş zamanlarda dörd qardaş, bir də onların ən yaxın dostu və nökəri var idi. Ancaq bu nökər adi nökərlərdən deyildi. Buna yaxşı olardı ki, böyük dost, başçı deyəydin, çünki bu, dörd qardaşın dördündən də qüvvətli və təcrübəli idi.

Bu böyük dostun adı Qüvvətlicə idi. O ucaboy deyildi, ancaq ətli-canlı və qüvvətli idi, ona görə də ona Qüvvətlicə ad qoymuşdular. Qardaşların böyüyünün adı Davakar idi, çünki, o həmişə hamıdan qabaq dava-dalaş salardı.


Bir dəfə dovşan ağacın altında oturub həyat haqqında düşünürdü. “Dünyanı vəlvələ, həyəcan bürüyüb, addımbaşı təhlükəyə düçar olursan, – deyə öz-özünə söylənirdi. – Hər şeydən əvvəl, başının üstünü bəla ala bilər; zəlzələ, uçqun və ya fırtına qopa bilər. İkincisi – həmişə ac qalacağından qorxursan, axı yemək və su ehtiyatı qurtara bilər. Bir də ki, axı həmişə oğru ya quldur başının üstünü ala bilər...”


Biri vardi, biri yoxdu, kənddə bir gənc yaşayırdı. Onun nə atası, nə də anası vardı. Lakin atasından ona yaxşı bir ev qalmışdı. Günlərin birində gənc atıcılığı ilə əylənəndə, ağacda üç göyərçin gördü.

Gənc oxu atdı və bir göyərçin yerə düşdü, onların ikisi isə uçub getdilər. Onda gənc bıçağı götürb, istədi ki, göyərçinin başını kəssin, quş dilə gəlib, dedi:

- Əgər sən məni kəssən, yaxşı bir iş əldə edə bilməyəcəksən, əgər məni sağ saxlasan qazancın çox olacaq.


Keçmiş zamanlarda bir kəndli yaşayırdı. O, çox kasıb idi, nə qədər çalışsa da, var gücü ilə işləsə də heç nə qazana bilmirdi. Bir gün o, öz tarlasını şumlayarkən bura haradansa şir peyda oldu.

Kəndli qorxdu, şir isə dedi:

- Qorxma! Mən çoxdan sənə göz qoyuram və sən mənim ürəyimə yatmısan. Sən zəhməti sevirsən və böyük həvəslə işləyirsən. Gəl dost olaq. Sən öz işini gör, mən isə öz işimi. Nə əldə edərik, yarıya bölərik.


Səhifələr: << < 4 5 6 7 8 9 10 > >>
 
 
© 2009 All rights reserved www.nagillar.az
Powered by Danneo