Qədim zamanlarda Cek O‘Kent adlı bir kəndli yaşayırdı. Kəndlinin Herfordşir mahalında Kenterq yaxınlığında bir zolaq torpağı vardı. Torpağın yetirdiyi məhsul kəndlinin ailəsinə güclə çatır, yarıac-yarıtox birtəhər başlarını dolandırırdılar. Torpağın məhsulu aşıb-daşanda belə Cek O‘Kent kasıblığın daşını ata bilmirdi. Günlərin bir günü torpaq sahəsini şumlayan Cek O‘Kent sahənin kənarına çatanda dönüb geri qayıtmaq istəyirdi ki, birdən başını yuxarı qaldırıb qarşısında dayanmış bir qulyabanı gördü. Ayaqlarını aralı qoyub dayanmış qulyabanı əllərini sinəsində çarpazlayıb kəndlini hirsli-hirsli süzürdü.

Li Binin Şu əyalətində hakimiyyətə keçdiyi vaxtlar Yanszı çayının ruhu ildə iki cavan arvad alırdı. Çayın ruhu Xe-bo kimi şəhvətli və həris idi. Acığı tutanda göylərə ucalan iri dalğalar yaradırdı, daşqın törədirdi. Adamlar yaman əziyyət çəkirdilər. Adətə görə, toy keçirənlərə pul yığıb vermək və şəhvətli çay tanrısına qızlar seçmək lazım gəlirdi. Li Bin çay tanrısının biabırçılıqlarından xəbər tutdu və toy keçirənlərə dedi:

– Bu il pul yığmaq lazım deyil, Yanszı çayının hüzuruna mən öz qızlarımı göndərəcəyəm.

Nəql edirlər ki, Cənub Ölkəsinin birinci kralının adı Zıonq Vıonq idi. Onun arvadı Çin göllərindən birinin hökmdarı Txan Lonqun qızı idi. Gözəl, güclü Şunq Lam atasının ölümündən sonra taxt-taca sahib oldu və Lak Lok Kuan adı ilə şahlıq eləməyə başladı. Gənc kral səma pərisi De Layın qızı Ay Koya vuruldu. Ailə həyatının birinci ilinin tamamında Ay Ko içində yüz yumurta olan torba doğdu, bu yumurtalardan yüz boylu-buxunlu və gözəl oğlan çıxdı.

Biri vardı, biri yoxdu, bir adam vardı. Həmin adam gecəgündüz işləyirdi, amma lüt idi ki, lüt idi. Başa düşə bilmirdi, niyə qonşularının hamısı dövlətlidir, bircə özü kasıbdı. Adam Göy tanrısını axtarıb tapmaq və bunun səbəbini soruşmaq qərarına gəldi.

Adam uzun müddət yol yordu, doxsan gün idi ki, komasını tərk eləmişdi, lakin Göy tanrısı hələ çox uzaqda idi. Günlərin bir günü meşəyə yaxınlaşdı. Hava qaralmışdı. O, gecələmək üçün ağacın altında özünə yer düzəltdi, lakin saysız-hesabsız ağcaqanadlar yatmağa aman vermədilər. Adam bir ağac kəsib tonqal qaladı. Nəhəng tüstü dumanı düz səmayacan ucaldı. Göy tanrısı boğucu tüstüdən narahat olub Yer tanrısından soruşdu:

Yurdda yeddi siçan olurdu. Gecə olan kimi siçanlar yuvalarından çıxıb ora-bura qaçışmağa, hər yeri axtarmağa başlayırdılar. Yaxşı gizlədilməmiş, ağzı yaxşı örtülməmiş şeyləri iyləyib tapır, dadına baxır, çeynəyirdilər. Ev sahibəsinin qış üçün hazırladığı təknədəki pendirə başlarını soxur; dolçadakı ayrandan içir... Başlarını vurmamış heç nə qoymurdular!

Bir dəfə də siçanlar ev sahibəsindən bir parça piy oğurladılar və onu özləri üçün qışda ehtiyat saxlamaq qərarına gəldilər. Bəs necə saxlasınlar?

Bir arat-maldar1 nağıla qulaq asmağı sevirdi. Bir dəfə qaranlıq payız axşamlarından birində onun yurduna bir bətərçi2 gəldi və gecələməyə yer istədi.

Ev sahibi dayanıb öz-özünə fikirləşdi: “Əgər bətərçini yanımda saxlasam, gərək ona yemək verəm. Ancaq bir iş də var ki, çoxlu maraqlı nağıl eşidəcəyəm. Onu qovsam, onda bu keyfdən məhrum olaram”.

Bətərçi isə qapının ağzında sakitcə dayanıb ev yiyəsinə dedi:

Bir ananın çox yalançı bir oğlu var idi. Anası hər gün ona nəsihət edərdi:

– Oğlum, bəsdir yalan danışdın! Yalan danışmaq böyük günahdır! Günlərin bir günündə oğlu anasına dedi:

– Anacan, mənim üçün dadlı bir şey bişir. Mən yalanın qarnını, partlayınca doydurum, sonra onu götürüb meşəyə aparım, orada da tullayım. Evə qayıdaram, daha bir də yalan danışmaram! Onun anası sadə, açıq ürəkli bir qadındı, ona görə oğlunun istədiyi bütün dadlı xörəklərdən bişirdi. Oğlu yeməkləri göturüb meşəyə getdi və ovurdlarını doldurub yeməyə başladı! Sonra da bütün günü meşədə gəzib dolandı, gün batanda evə gəlib anasına dedi: