Günəş və Ay Göy tanrısının qızıydı. Tanrının əmrinə görə onlar növbə ilə insanların işləmələrinə göz qoymalıydılar. Böyük bacı – Günəş ilahəsi, adətən, dörd adamın çiynində apardığı kəcavədə otururdu. Kəcavəni gənclər aparanda dörd bir yana göz gəzdirir, qəşəng ulduzlara baxırdılar, buna görə də onlar asta tərpənirdilər və Günəş ilahəsi evə çox gec qayıdırdı. Nəticədə gün uzanırdı. Kəcavəni yaşlı adamlar aparanda ilahəni tez gətirməyə çalışırdılar; heydən düşmüş sümüklərinə daha çox dinclik vermək istəyirdilər. Bu zaman Günəş ilahəsi evə tez qayıdırdı və Yer üzündə günün ömrü qısalırdı.

Bir həftədən çox idi ki, çaqqal şikarsız qalmışdı. Acından tamam arıqlamışdı. Bir gecə o, yaxınlıqdakı kəndə ova getdi. Toyuq- cücə tapmaq ümidi ilə burada dolandı, amma əlinə hec nə kecmədi. Çarəsiz qalıb bir evin damına çıxdı. Bacadan aşağı düşən çaqqal düz gedib boya ilə dolu çəlləyin icinə düşdü. Ev yiyəsinin yun sapları boyamaq üçün hazırladığı rəngə boyanan çaqqal “daha mənim axırımdır”,deyə düşündü və meşəyə tərəf götürüldü.

Bu vaxt onun qabağına bir tülkü çıxdı.